Σε χρόνο ενεστώτα…

Κανονικά, σήμερα πρέπει να γράψω για το χάλι των επιδομάτων, το γιαούρτωμα του καλλιτέχνη κι άλλα τόσα. Όμως, όχι! Δε μπορώ. Ούτε θέλω. Γιατί σκέφτομαι το αύριο. Και, σαν αύριο, την περασμένη Άνοιξη, ένιωσα τις ιστορίες που ήξερα από παιδί, να μ’ εγκαταλείπουν. Ξαφνικά. Σαν καρδιά που σταματάει…
Όμως τώρα, σε νιώθω εδώ.
«Για να δω τι καλό γράφεις πάλι;», λες.
Δεν ξέρεις να διαβάζεις! Γελάω και μού’ρχεται να σε ρωτήσω:
«Γιαγιά , το Μπερξόν τι τον έχεις;»
Η απάντηση με αποστομώνει, με κάνει να γελάω ακόμα πιο πολύ, και, δεν τη γράφω, γιατί χρήζει λογοκρισίας…!!!
Το συγκεκριμένο κείμενο, δεν είναι μνημόσυνο, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Τα μνημόσυνα, πάντα με απωθούσαν… Κρύβουν μέσα τους  κάτι το διεκπεραιωτικό, το υποχρεωτικό, γι’αυτό.
Και πάντα πίστευα ότι το ν’ αγαπάς και να θυμάσαι, μόνο υποχρέωση δεν είναι!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ είν’ αυτό το κείμενο, γιατί λίγο πριν εκπνεύσει εκείνη η Άνοιξη, βρήκες τον καλύτερο τρόπο να με διαβεβαιώσεις ότι οι ιστορίες, αν τις σέβεσαι « ως ἑαυτὸν», τις  πιστεύεις ακράδαντα και τις αγαπάς όπως τη ζωή σου, δεν πεθαίνουν ποτέ!!!!
Κι επειδή σε δυό μέρες είναι και ημερολογιακά εαρινή ισημερία, λέω να  κλείσω τον υπολογιστή, και, να πάω μια βόλτα στις τριανταφυλλιές σου!
Όπως παλιά, έτσι και τώρα…
Καλή Άνοιξη σε όλους!!!!!

Μαρία Σχίζα

“Eyeharp”, όπως λέμε «Μελωδία της ευτυχίας»…!!!!!

 Τι γίνεται όταν η φιλία "οπλίζει" το μυαλό με όραμα;
Ο Ζαχαρίας Βαμβακούσης έχει την απάντηση, αφού με αφορμή το τροχαίο ατύχημα ενός φίλου του και την ταινία «Η θάλασσα μέσα μου», αποφάσισε χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του, να δημιουργήσει τη «ματόαρπα», που επιτρέπει σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία να συνθέσουν μουσική.
Αυτό συμβαίνει, μέσω ενός ειδικού λογισμικού και κάμερας. Μπορεί δηλαδή, ο χρήστης να παίξει μουσική, με ελάχιστες μικροκινήσεις. Η λειτουργική δοκιμή της ενδιαφέρουσας αυτής μουσικής προσομοίωσης, έγινε στο καταλανικό ίδρυμα ανθρώπων με εγκεφαλική παράλυση, και, ήταν επιτυχής.
Άλλωστε, όπως δήλωσε ο δημιουργός της, « ευτυχισμένοι νιώθουμε μόνο αν προσφέρουμε στους γύρω μας και μέσω της μουσικής μπορούμε να προσφέρουμε ομορφιά στους γύρω μας», κι αυτό ίσως σημαίνει ότι αν «κλειδί» του πενταγράμμου είναι το sol, μπορεί βάζοντας δίπλα στο φωνήεν του ένα «u», να φτιάξεις τη λέξη «soul», δηλαδή, μια ψυχή έτοιμη να ξορκίσει τους φόβους της, και, να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, ξετυλίγοντας απλά και μόνο τον εαυτό της!!!

 

Μαρία Σχίζα

ΜΕ ΠΕΝΑ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙ…

Εκφράζει  ό,τι αισθάνεται. Με μια λέξη εκφράζεται . Επικοινωνεί με τους ανθρώπους.  Αφήνεται…  και  γνωρίζει  σε βάθος τον εαυτό του. Στην αρχή παίζει με το λόγο και στο τέλος τον κάνει τέχνη!  Την τέχνη του λόγου που χαρίζει τέρψη στους ανθρώπους και που συχνά τους κάνει να απορούν και να αναρωτιούνται «τι θέλει να πει ο ποιητής;» .   Απόλυτα φυσιολογικό βέβαια  το ερώτημα…  και για τον ποιητή απόλυτα  φυσιολογικό να θέλει να πει απλώς το ποίημά του που έγραψε με την πένα στο χαρτί …και μας το έδωσε απλώς για να το κάνει ο  καθένας μας κάτι για  τον εαυτό του, ό,τι εκείνος θέλει… Αν ο ποιητής καταφέρνει στ’ αλήθεια  να τέρψει   είναι που δεν μας  παρουσιάζει την όμορφη πραγματικότητα, αλλά την πραγματικότητα όμορφη! Κι αυτό επειδή έχει το χάρισμα με πένα και χαρτί να περνάει από μέσα του τη  σκληρή πραγματικότητα και να τη μετασχηματίζει…            

Ευγενία Μπλέτσα