Η εποχή των κυμάτων

Καλοκαίρι! Λέξεις κι αισθήσεις μπλέκονται γλυκά με το αθώο παιδικό σου κομμάτι. Αυτό που παρασύρεται από βράχια κι οιωνούς άγριων καιρών…
Εκείνο που δεν ξέρει παρά να τρέχει σε χρυσούς αγρούς, κυνηγώντας κόκκινους ήλιους.
Μέτρα αντοχές…
Ακόμα κι όταν μάθεις ότι το ταξίδι θέλει δρόμο…
Πάλεψε με τα χρόνια…
Ακόμα και με ξύλινα σπαθιά…
Και γίνε Δον Κιχώτης…
Ή καλύτερα, Οδυσσέας…
Που πάντα προσμένει μια  Ιθάκη, ή κάτι να της μοιάζει τέλος πάντων…
 Ακόμα κι όταν μεγαλώνεις μέσα σε κύματα κοινωνικά, μαζικά,
κύματα ανθρώπων που ξέχασαν τι ήθελαν να πουν, να ξέρεις…
Το ναυτάκι μέσα σου αξίζει το χρωματιστό μικρό καράβι, κι ας ήσουνα παιδί όταν το έφτιαχνες…
Αξίζεις και την άγκυρα και το λιμάνι, μα πιο πολύ απ’ όλα αυτά, αξίζεις τους γλάρους  που ονειρεύτηκες στο  πλάι σου…!!!!!!

  Μαρία Σχίζα