Περνά ώρες ακούγοντας τραγούδια στο ραδιόφωνο και προσπαθώντας να τα παίξει μόνος.εκινά μαθήματα κιθάρας στο Ωδείο της Θεσσαλονίκης στα 17 του χρόνια. Τότε αρχίζει να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Αποβάλλεται δια παντός στην Ε’ Γυμνασίου επειδή το’σκασε για 10 μέρες με μια συμμαθήτρια του, αλλά τελικά ολοκληρώνει την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στη Χαλκιδική. Αποτυγχάνοντας στις εξετάσεις του, επιστρέφει στη Γερμανία για να φοιτήσει σε σχολή ηλεκτρολόγων-μηχανολόγων, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει τις σπουδές του στην κιθάρα. Μετά από ένα χρόνο και κάτι τα παρατάει και επιστρέφει στην Αθήνα, όπου ολοκληρώνει τις μουσικές του σπουδές.Η αρχή της δεκαετίας του ’80 τον βρίσκει να παίζει σε διάφορα μαγαζιά ως επαγγελματίας μουσικός. Ταυτόχρονα, γράφει δικά του τραγούδια, τα οποία παρουσιάζει διστακτικά στο κοινό. Το κύριο ρεπερτόριο του ήταν το λαϊκό, αν και συχνά παραδέχεται πως η φωνή του δεν ταιριάζει με το είδος. Μια πρώτη προσέγγιση στις δισκογραφικές εταιρείες είναι αρνητική. Τότε, ο Νίκος Παπάζογλου αποφασίζει να στηρίξει τον Σωκράτη με όσα μέσα διαθέτει. Αρχικά τον πείθει να τραγουδήσει ο ίδιος τα τραγούδια του, παρά τις έντονες αντιρρήσεις του Σωκράτη. Κατά δεύτερον, αναλαμβάνει την ενορχήστρωση, την ηχοληψία και την ηχογράφηση στο στούντιο “Αγροτικόν” στην Θεσσαλονίκη.
Το 1989 κυκλοφορούν από τη Λύρα (που αρχικά είχε απορρίψει την ιδέα) οι “Ασπρόμαυρες ιστορίες”, μια συλλογή από τραγούδια που έγραφε τα προηγούμενα χρόνια. Μπορεί η ηχητική ποιότητα να μην ήταν η καλύτερη, αλλά η αμεσότητα και η ζωντάνια ξεχειλίζουν. Μια δουλειά έντονη, με αρκετά ηλεκτρικά στοιχεία, εξ’ολοκλήρου βασισμένη σε μουσική και στίχους δικούς του. Το 1991 κυκλοφορούν τα “Παραμύθια”, ηχογραφημένα και πάλι στο Αγροτικόν, υπό την ετικέττα των “Στρόγγυλων Δίσκων” του Νίκου Παπάζογλου, ο οποίος συμμετέχει με ένα τραγούδι. Συμμετέχουν ακόμα η Μελίνα Κανά και η Όλγα Δεραινίτη, ενώ ο Σωκράτης αναλαμβάνει και την ενορχήστρωση. Χαρακτηρίζεται από ένα λιγότερο οξύ ήχο αλλά με την ευθύτητα στο στίχο να παίζει τον πρώτο ρόλο. Η συνθετική ικανότητα του Σωκράτη να δουλεύει σε ξένο στίχο εμφανίζεται το 1992 όταν μελοποιεί στίχους του Γιάννη Τσατσόπουλου και του Μανώλη Ρασούλη για τον δίσκο “Της μέρας και της νύχτας”, με ερμηνεύτρια την Μελίνα Κανά. Ο Σωκράτης ενορχηστρώνει και γράφει στίχους για ένα από τα έντεκα τραγούδια του δίσκου. Το “Να βάλω τα μεταξωτά”, σε στίχους του Γ. Τσατσόπουλου, είναι από τα τραγούδια που σημάδεψαν το έντεχνο της δεκαετίας του ’90.
Ο δίσκος που καθιερώνει τον Σωκράτη Μάλαμα στον χώρο έρχεται το 1993 και έχει τον τίτλο “Κύκλος”. Ο ίδιος αναλαμβάνει την επιμέλεια της παραγωγής και την ενορχήστρωση (σε συνεργασία με τους μουσικούς) και παρουσιάζει έναν λαϊκό δίσκο. Οι στίχοι ανήκουν στον Γιώργο Αθανασόπουλο, στην Ανθούλα Αθανασιάδου, στον Γιάννη Τσατσόπουλο, στον Θανάση Παπακωνσταντίνου (στην πρώτη του συμμετοχή σε δουλειά του Σωκράτη) και στον ίδιο το Σωκράτη. Το “Τσιγάρο ατέλειωτο” είναι από τα τραγούδια-σφραγίδες για την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια ενώ και τα υπόλοιπα κομμάτια, όπως “Τα πάγια”, έτυχαν θερμής υποδοχής. Μετά από τρία χρόνια, το 1996, κυκλοφορεί η δουλειά με τον τίτλο “Λαβύρινθος”, ο οποίος μετέπειτα αφαιρέθηκε για νομικούς λόγους, αφήνοντας μόνο το όνομα του Σωκράτη στο εξώφυλλο. Στίχοι του Σωκράτη με ένα τραγούδι σε στίχους του Γιώργου Αθανασόπουλου και ένα σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου. Σε ένα κομμάτι τραγουδά η Μελίνα Κανά. Αρκετά από τα κομμάτια και από αυτήν τη δουλειά αγαπήθηκαν από τον κόσμο (“Το γράμμα”, “Τα παιδιά μες στην πλατεία”, “Είναι σκοτάδι”, “Ο κήπος”) Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορούν οι “13000 μέρες”, με τον τίτλο παρμένο από ένα κομμάτι που έγραψε ο Σωκράτης όταν ήταν 35 χρονών. Στίχοι του ίδιου, του Γιώργου Αθανασόπουλου, του Άλκη Αλκαίου και της Φωτεινής Λαμπρίδη. Η “έκπληξη” του δίσκου: η μελοποίηση του ποιήματος του Κωνσταντίνου Καβάφη “Δεκέμβρης του 1903″. Στην καλλιτεχνική διεύθυνση της παραγωγής ο Άγγελος Σφακιανάκης ενώ βασικό ρόλο έπαιξε και ο Χρήστος Θηβαίος.
Η αρχική σκέψη του Σωκράτη ήταν να υπάρξουν αρκετές συμμετοχές για αυτόν τον δίσκο (όπως η Χάρις Αλεξίου ή ο Γιάννης Αγγελάκας), αλλά τελικά ερμήνευσε μόνος όλα τα τραγούδια. Το 1999, ο Νίκος Ξυδάκης έψαχνε μια λαϊκή φωνή για να τραγουδήσει μια σειρά τραγουδιών με στίχους του Μιχάλη Γκανά και του Θοδωρή Γκόνη. Τελική επιλογή του ηταν ο Σωκράτης Μάλαμας. Στον δίσκο περιλαμβάνεται ένα κομμάτι με στίχους του Νίκου Ξυδάκη, καθώς και το “Άλμπατρος” του Σαρλ Μποντλέρ. Είναι η πρώτη δισκογραφική απόπειρα του Σωκράτη να σταθεί αποκλειστικά ως ερμηνευτής και να βγάλει προς τα έξω το ύφος μιας ολοκληρωμένης δουλειάς ενός άλλου δημιουργού. Το 2000 έρχεται “Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς” για να μας θυμίσει την ευρύτητα του ταλέντου του Σωκράτη. Αμιγώς λαϊκά κομμάτια μπλεγμένα με ηλεκτρικές επιρροές. Σε δύο κομμάτια τραγουδά η Μελίνα Κανά και σε άλλα δύο ο Μανώλης Λιδάκης. Στίχοι του Σωκράτη, του Άλκη Αλκαίου και από ένα κομμάτι της Φωτεινής Λαμπρίδη, του Οδυσσέα Ιωάννου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ένας δίσκος που διεύρυνε κατά πολύ το κοινό του Σωκράτη Μάλαμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πολλά τραγούδια ξεχώρισαν και από αυτήν τη δουλειά (“Πριγκηπέσσα”, “Τίποτα δεν χάθηκε”, “Πουλί σε δέντρο αρχοντικό”, “Χαμένο ρούχο”).
Στο τέλος του 2002 κυκλοφορεί το “Ένα”, μια τολμηρή πρόταση του Σωκράτη. Δεκατέσσερα κομμάτια παιγμένα μόνο με δυο κιθάρες, με ένα πιάνο και ένα κοντραμπάσο σε δυο κομμάτια. Ακόμα κι έτσι “γυμνά”, τα κομμάτια φανερώνουν πως ο λόγος και η μελωδία δεν χρειάζονται πολυτέλειες για να αναδειχθούν. Στίχοι του Σωκράτη, του Άλκη Αλκαίου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου και της Πηγής Καφετζοπούλου. To 2004 τραγουδά σχεδόν τα μισά τραγούδια στον δίσκο “Της νύχτας τα μακριά μαλλιά” της Μαρίας Θωίδου σε ενορχήστρωση Θύμιου Ατζακά και Αντώνη Ανισένγκου. Την κυκλοφορία του δίσκου ακολούθησαν και κοινές εμφανίσεις με την τραγουδοποιό, με την οποία ο Σωκράτης είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν. Το χειμώνα του 2005 ο Σωκράτης παρουσιάζει το πολυαναμενόμενο “Άδειο Δωμάτιο” σε ενορχήστρωση Μπάμπη Παπαδόπουλου και με ένα λιτό ηλεκτρικό ήχο να κυριαρχεί. Στιχους δίνουν ο Γιάννης Μελισσίδης (3 κομμάτια) και η Φωτεινή Λαμπρίδη (1 κομμάτι) ενώ τα υπόλοιπα 8 ανήκουν στο Σωκράτη.
Οι μουσικοί είναι ένα μέρος των Λαϊκεδέλικα του Θανάση Παπακωνσταντίνου που συνυπογράφουν μαζί με το Σωκράτη ένα από τα κομμάτια του δίσκου. Όλα αυτά τα χρόνια δε σταματούν οι εμφανίσεις, το χειμώνα σε μικρούς σχετικά χώρους και το καλοκαίρι με αρκετές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Πολλές είναι και οι συμμετοχές του σε δίσκους φίλων καλλιτεχνών όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Διονύσης Τσακνής, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων ο Μίλτος Πασχαλίδης αλλά και οι Active Member.
Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου