Μια φορά κι έναν καιρό- ή, τέλος πάντων, κάπως έτσι, ήταν ένα μικρό αγόρι που είχε έναν πολύ σοφό πατέρα. Κάθονταν οι δυο τους μαζί για ώρες, γελώντας και μιλώντας ακούραστα για τη ζωή, την αγάπη, τα ταξίδια…Μια μέρα το παιδί, προβληματισμένο, πλησίασε και ρώτησε σχεδόν ψιθυριστά:
- Τι είναι ευτυχία, μπαμπά;
- Η ευτυχία, γιε μου, είναι στιγμές!
Κάθε άνθρωπος, αν θέλει να’ ναι ευτυχισμένος, πρέπει να μπορεί να μην ακολουθεί τα προβλήματά του, αλλά, την καρδιά του και τα όνειρά της, είπε και τον φίλησε στοργικά στο μέτωπο.
Ο μικρός χαμογέλασε, και, έπεσε να κοιμηθεί ήρεμος, μετά από πολύ καιρό.
Μαρία Σχίζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου