(υπερ)-Άνθρωποι

Είναι φορές που ψάχνω ένα παραμύθι.
Ένα παραμύθι, από εκείνα που άκουγα εκστατικά, ως παιδί.
Για να εξηγηθώ: σε ήρωες, δεν πίστεψα ποτέ- όχι τουλάχιστον, με την έννοια της δύναμης.
Πίστευα πάντοτε στους ανθρώπους. Στις ιστορίες που κουβαλούν.
Και στην καρδιά τους.
Αυτή, που βρίσκει μονίμως, τρόπο να χαμογελά.
Να προπορεύεται.
Και τελικά, να υπερβαίνει.

Μαρία Σχίζα