Σαν πάρεις το μονοπάτι που οδηγεί στον εαυτό σου, φοβάμαι πως πολύ σύντομα θα πάρεις το δρόμο για την επιστροφή. Κι αν τελικά βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις στα μισά κιόλας του δρόμου θα γονατίσεις κάτω και θα ποτίσεις τη γη με πολύτιμα δάκρυα! Θα βγάλεις κραυγές πόνου,φόβου,απόγνωσης γι'αυτόν τον άγνωστο που πας να συναντήσεις. Αν όμως δεχτείς τη συνάντηση αυτό θα'ναι μόνο η αρχή! Οφείλεις να φανείς ψύχραιμος μπροστά στον "άγνωστο" που για πρώτη φορά αντικρύζεις να ξεπεράσεις τα όριά σου για να τον "ημερώσεις". 'Οταν καταφέρεις να τον "ημερώσεις" θα πει πως τον έχεις ήδη αγαπήσει,έτσι θα μπορείς να τον δεχτείς δίχως "ανταλλάγματα". Δεν ξέρω αν ο "άγνωστος" θα σου γίνει στο τέλος "γνωστός" ίσως όμως σου γίνει αγαπητός. Κι αυτή είναι μια αρχή δίχως τέλος.
Ευγενία Μπλέτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου